Doğum hikayemiz

29.09.2009 da salı sabahı 8.30 da hastaneye yattım.normal doğum demişti doktor oysa ben normal doğumdan çok korkuyordum içimde nasıl olucak gerçekleşecekmi diye tereddütlerim vardı. saat 9 gibi bana suni sancı verildi ve yarım saatte biri nst ye bağlanarak bebegimin kalp atışlarına bakıldı .saat 11. 30 kadar hiç sancım olmadı ve acılma 3cm di kasılma yoktu. 12 gibi sancım başladı ve açılma 5cm olmuştu sancılar çok kötüydü ve hep korku vardı içimde 14.30 kadar sancılarım devam etti çok kötü bel ağrısı oluyor sanki belin ortadan ikiye ayrılıyor ve kasıklarındaki agrılar çok kötü hep dua ettim bebegime sağlıklı bir şekilde kavuşayım diye saat 14.45 di beni doğumhaneye aldılar ve doğum başladı 8cm açılmıştı çok ağrım vardı dayanılacak durumda degildi allah kimseyi o yolda bırakmasın
doktorun ve ebelerin çaresiz bana bakışlarını unutamam ve doğumhanede ayaklarımın ikisinede kramp girdi birde kramp acısı vardı ayaklarımda bel agrım dayanılacak gibi degildi ve ıkınıyordum olmuyordu bebek doğum kanalındaydı ama yan dönüp gelmedi o anda doktor çaresizce bana bakıp sezeryana alıcam seni dedi beklemenin anlamı yoktu bebek de zorlanıyordu bende bir an önce bebegime kavuşmak istiyordum sonrasında agrılı bir şekilde doğumhaneden sedyeyle ameliyathaneye taşındım anestesizi doktorunun bana bir kaç soru sordugunu hatırlıyorun sancılı gittigim için hiçbir şeyin farkında degildim bana hemen tansiyon aletini taktılar igne vurdular ve burnuma ve agzıma maske tuttular sanırım narkozdu ve anında film koptu ..uyandığımda emine hanım nasılsın iyimisin diye seslendiler ve sonrasında sedyeyle tasındım bana gecelik giydirdiler br süre ayılamadım ve pamuk prensesimi yanıma getirdiler sağlıklıydı ve onu öptüm öptüm mis kokusunu kokladım . ne de güzel duyguymuş anne olmak minik kalpin sevgisi allahım bana yaşattığı için şükürler olsun ve allah her isteyene annelik duygusunu tatırsın ve herkez için dua ettim ...ben iki doğumuda yaşadım .anneciğimin degerini bir kez daha anladım anne gibi kutsal varlık yoktur boşuna denmemiş ana gibi yar olmaz. cennet annelerin ayakları altındadır .şimdi bebegimle birbirimize alışmaya çalışıyoruz ve günün nasıl geçtiğini hiç anlamıyorum.ne zaman aksam ne zaman sabah oluyor bilemiyorum.